Eindelijk weer een update!

Ik heb het blog een beetje verwaarloosd, maar hier dan toch een update!

Susanne en ik zijn na Montezuma teruggereisd naar San Jose en zij is op vrijdag 15 oktober (voor dag en dauw ;-)) teruggevlogen. Mijn ouders zouden de avond daarvooor al in SJ aankomen, maar misten door vertraging hun overstap in Newark. Gelukkig was er een prima hotelkamer geregeld aldaar en kon ik ze vrijdagmiddag oppikken van het vliegveld. Zodra Suus was vertrokken regende het alleen nog maar in SJ... Samen namen we de zon overal mee naartoe, maar alleen lukte dat blijkbaar niet :-(. (Ik mis je hoor meis!)

Naar aanleiding van pessimistische weerberichten voor heel Costa Rica hebben we vrij impuslief een ticket geboekt naar... Honduras! Han wilde altijd al wat zien van de cultuur van de Maya's, het is er goedkoop en daar scheen de zon wel. Leek de perfecte oplossing. Maandag meteen naar San Pedro Sula in Honduras gevlogen. We hebben een kleine week besteed in voornamelijk de stadjes Copan (enorm veel Maya erfgoed) en Gracias (prachtig authentiek stadje), zie foto's! We overwogen nog om onze terugvlucht te laten schieten en over land, via Nicaragua, terug te reizen naar Costa Rica, maar het weer in Nicaragua was helaas erg slecht. Toch de terugvlucht gepakt dus, en inmiddels zijn we weer in een (gelukkig weer) zonnig Costa Rica.

Momenteel zijn we in Puerto Viejo, waar ik met Suus ook al even ben geweest. Vandaag hebben we een tripje gemaakt naar Manzanillo, richting de Panamese grens. Heerlijk gewandeld, gerelaxed en nog een keertje gedoken (kon het niet laten... :-)). H&C hebben gesnorkeld en ook veel moois gezien.

Morgen vertrekken we naar Tortuguero. De boottocht alleen al wil ik mijn ouders niet onthouden en als er nog schildpadjes te zien zijn zou het helemaal super zijn. Nog een weekje te gaan hier!

Van Canopy tot paardrijden, we did it al!

Het laatste wat we op ons blogje geschreven hebben was dat we beland waren in Tortuguero en dat we wat tourtjes op de planning hadden staan. Vanaf dat moment hebben we weer ontzettend veel leuke dingen meegemaakt. Maar laten we beginnen bij Tortuguero. De eerste tour die we geboekt hadden was aan het eind van de avond naar een strandje om daar schildpadden eieren te zien leggen. Een beetje skeptisch, omdat we dachten dat de kans om echt schildpadden te zien niet zo groot zou zijn, begonnen we aan de wandeling van een uur. Daar aangekomen bleken er al verschillende grote (ruim een meter) schildpadden eieren te leggen. Wat een geweldig gezicht is dat!

Na deze geweldige tour maakten we ons op voor tour nummer 2: om 5 uur 's nachts kijken hoe de mini turtles uit hun eitjes kruipen en naar de zee gaan.

Ook deze tour stelde niet teleur. Verschillende mini turtles gezien die veilig in zee zijn beland. Ook waren er wel een paar die niet uit het nest konden komen en daar vast zaten. Gelukkig kwamen wij met onze gids langs om ze te redden:)

Na deze geweldige nacht hadden we de volgende ochtend gelijk vervoer geregeld om ons naar La Fortuna, Volcano Arenal te brengen. Met de boot, in de bus en in de auto van de eigenaar van het tourbureautje in Tortuguero. Ideaal zo leek het ons. En het ging helemaal goed, totdat de lieve man een lekke band kreeg. Eerst maar het thuisbrengertje erom. Maar dat brengt je niet ver als je nog ruim 2 uur moet. Dus op naar de garage. Helaas was de band niet voorradig. Op maar naar garage nummer twee. Deze had gelukkig de band wel, want de arme man begon onderhand ook wel spijt te krijgen dat hij ons had meegenomen. Na ruim een uur vertraging aan gekomen op plaats van bestemming. Een super hostel met.... zwembad.

In Tortuguero hadden we te horen gekregen dat het erg slecht weer zou zijn in La Fortuna en Monteverde dus we hadden onze vingers al gekruist en gehoopt op een plotselinge weersverandering. En wat bleek, wij kwamen aan en de zon begon spontaan te schijnen. In La Fortuna zijn we naar de hot springs gegaan en op een nachtelijke tour op zoek naar lava en daarna verder getrokken naar Monteverde. Op de kaart leek dat erg dichtbij alleen dat leek bedrog. Dus maar een Jeep-Boat-Jeep geregeld zodat het 4 uur duurde ipv de gebruikelijke 9 uur. In Monteverde zijn we lekker actief geweest. We hebben een Canopy tour gedaan. Als Tarzan door de bomen slingeren, aan een kabel over de jungle heen sjesen en als superman kunnen vliegen, helemaal goed dus. Ook hebben we daar nog een paardrij-trip gedaan. Suus op Princessa die alleen maar honger had en Anne op Coqueta, een paard die iets meer ervaring vereistte. Dus die was niets voor Suus uiteraard. Een geweldige rit door koffie- en bananenplantages, langs watervallen en geweldige views.

Na de rit kregen we nog een korte rondleiding van de familie die de tour organiseerde. In de tuin hadden zij een eigen bonenbranderij en likeurstokerij. Wat wij natuurlijk even moesten proeven. Na terugkomst dachten wij even te relaxen op ons kamertje. Boekje in ons hand, schoentjes uit, even lekker relaxen. Tot dat Anne opmerkte, hmmz komt er een trein langs ofzo. Want wat begon als beetje bibberen werd toch wel een hevige trilling. Wat bleek, 45 km van ons vandaan was het epicentrum van een aardbeving van 5.9 richter. De eigenares van het hostel helemaal een beetje van de leg en gelijk even de televisie aan om het nieuws te volgen. En natuurlijk even kijken of het in Nederland nieuws was, want mocht dat nou zo zijn moesten we toch wel even onze achterblijvers gerust stellen. En dankzij Onno heeft Suus ook een belangrijke les geleerd: altijd onder de deurpost staan of onder de tafel kruipen :) Wat je al niet leert tijdens een backpacktripje. De volgende dag zijn we vertrokken naar Montezuma. Na de reis met de bus en de ferry kwamen we aan in een klein vissers/surfers dorpje, en... nog steeds mooi weer (wat nu regenseizoen). Moe van de reis op zoek naar een hostel. Het leek perfect zo aan het strand maar na een nachtje in een te klein kamertje met te slechte bedden te hebben geslapen toch maar verkast naar een beter plekje. En wat bleek, 10 meter verderop zat een super hotel, met lekker tweepersoonsbedden en een eigen badkamer. Dus toch maar even verhuisd.

Vanavond lekker koken in eigen keuken en aan de sangria. Morgen vertrekken we misschien naar Manuel Antonio of misschien blijven we wel. We zien het wel weer. Plannen zijn er om gewijzigd te worden toch? Foto's worden later weer upgeload!

We zijn in Costa Rica!

Weer even een berichtje van ons! Het internet is hier niet geweldig en vooral het foto's uploaden gaat niet soepel. We doen ons best! Hopelijk snel wat meer foto's.

In Bocas hebben we een heerlijke tijd gehad. Het is een jong stadje met een Caribische vibe en leuke feestjes. Het weer was uitzonderlijk goed, zo schijnt het. We hebben nauwelijks een druppel gezien maar die passerende wolkjes waren juist wel weer prettig (vond ik dan, Suus is meer van het hardcore zonnen ;-)). De instructeurs en divemasters bij duikschool StarFleet waren gezellig en professioneel en we hebben met veel plezier onze duikbrevetjes gehaald. Apart van elkaar, want ik haalde mijn Advanced en Suus ging voor Open Water Diver, maar we kregen bij onze lessen twee extra duiken gratis en die konden we samen doen. Super! Enorm genoten. Bij de Advanced cursus horen ook een diepe duik van 30 meter en een nachtduik. Best spannend allemaal, maar het ging gelukkig prima. Vooral de nachtduik was indrukwekkend. Normaal heeft alles een blauwe waas onder water, maar 's nachts zie je (met lamp dan) juist hele heldere kleuren. Vol adrenaline kwamen we boven na de duik en de heldere sterrenhemel en bliksemflitsen in de verte maakten het nog extra magisch.
Tussen de bedrijven door hebben we nog een tripje gemaakt naar een prachtig strand waar ook zeesterren te zien waren. Het was een heel eind met de bus, maar het was dan ook rustig. Heerlijk gezwommen en gewandeld.

Inmiddels zijn we aangekomen in Costa Rica, met als eerste stop Puerto Viejo (de Talamanca). Normaalgesproken is dit een behoorlijk toeristisch stadje, maar nu was het lekker rustig. We hebben National Park Cahuita bezocht en onder andere een luiaard, apen en slangen gezien. Onderweg kwamen we een Groningse jongen tegen met wie we 's avonds nog op stap zijn geweest. We konden het niet laten om nog een keer te gaan duiken en hebben prachtige grote vissen gezien. De stroming was erg sterk, dus we waren behoorlijk gesloopt. En helaas wisten de sandflies (zandvlooien?) onze benen direct te vinden toen we van de boot op het strand sprongen. JEUK!!!! Ach ja, luxeprobleem.

Vanochtend zijn we doorgereisd naar Tortuguero, verderop langs de Caribische kust. Deze stad is alleen per boot te bereiken en het was een hele tocht, maar enorm de moeite waard! Verschillende krokodillen, leguaantjes, apen en allerlei vogelsoorten gezien onderweg. We vormen nu een viertalletje met een Duits meisje en een jongen uit Zwitserland en proberen met onze 'groep' wat af te dingen op de tours hier. Dat lukt redelijk! Voor 22 dollar per persoon gaan we twee keer op pad vannacht. Ben benieuwd!

Dank voor jullie lieve berichtjes, vinden we heel leuk om te lezen. Snel weer een update!

Verdwaald en gevonden...

Na een kort nachtje in Panama City (we moesten toch het uitgaansleven nog even proeven voor vertrek :-)) vertrokken we vol goede moed via Santiago naar David. We reisden in een mooie coach met airco, allemaal prima geregeld. Het bleek nogal goedkoop te zijn, dus dat was ook mooi meegenomen. De vriendelijke jonge bijrijder van de bus, die de hele weg al naar ons aan het lachen en knipogen was, kwam ons kaartje checken. We gaven onze kaartjes, die nog aan elkaar zaten. De jongen bleef, breed lachend, maar vragen waar ons andere kaartje was. Uiteraard maakte hij een grapje met ons, en wij lachten vrolijk mee. Of toch niet? Het was ook wel erg goedkoop...? En Anne's naam stond op beide kaartjes? Oeps?! De jongeman bleef even vriendelijk en verzekerde ons dat het allemaal wel goedkwam. We kwamen ermee weg zonder bij te betalen. Dat was wel een fooitje waard :-).

In David aangekomen vonden we al snel een bus naar Gualaca, in noordelijke richting. Van daaruit zou het nog een klein stukje met de taxi zijn. In Gualaca misten we de taxistop, maar de buschauffeur reed een stukje terug voor ons zodat we niet hoefden te lopen. Nice! We vonden al snel een man die hostel Lost & Found wel kende en ons mee wilde nemen. Wel even wachten dames, geen haast toch? Nee, natuurlijk niet, behalve dat het al een beetje donker begint te worden... Eenmaal onderweg werd het pas echt donker en de mist werd dikker tot nauwelijks een paar meter zicht. We reden (gelukkig) stapvoets. De chauffeur bleek inmiddels ons hostel helemaal niet te kennen en onze referentiepunten waren niet zichtbaar met het slechte weer. We begonnen het ook frisjes te krijgen en tot overmaat van ramp was onze enige zaklamp kwijt... De gedachte dat we, bepakt en bezakt, in het donker nog 15 minuten naar boven moesten klimmen deed ons wel even huiveren. En we hadden de plek uberhaupt nog niet gevonden. Onze medereiziger in de taxi was zo vriendelijk om een telefoontje te plegen en de eigenaar van het hostel kwam naar beneden om ons op te halen. Tenminste, dat dachten we begrepen te hebben... We moesten er niet aan denken om alleen in het donker op hem te wachten, maar gelukkig wachtten de taximeneer en zijn passagier samen met ons tot hij beneden was. Wat een opluchting toen hij er eindelijk was! Verdwaald en gevonden... Na de flinke klim smaakten onze bordjes Panamese kip buitengewoon goed!

Het regende aan een stuk in Valle de la Mina en we besloten de volgende ochtend om het regenwoud in de breedste zin van het woord te gaan ervaren. In regenpak hebben we de hele ochtend gewandeld in de stromende regen. Hoe lekker was die hete douche toen we terugkwamen! Omdat er verder weinig te ondernemen was, besloten we om de volgende ochtend verder te trekken naar het noorden om duiklessen te gaan nemen en hopelijk wat zonniger weer te treffen. Inmiddels zijn we aangekomen in Bocas town en hebben we onze eerste duiken genomen!

Volgende keer meer...

We zijn er!

Na een lange maar prima vlucht via Newark zijn we eindelijk aangekomen in Panama! De Panamese taxichauffeurs waren erg vriendelijk en we vonden snel een rit naar hostel Mamallena. Afdingen in het Spaans ging ons vrij goed af, dus zelfs voor een mooi prijsje :-).

Na een goed nachtje slaap en een relaxed ochtendje zijn we maandagmiddag het Panamakanaal gaan bekijken. Indrukwekkend gezicht hoe enorme schepen zich door dat kleine sluisje wurmen... Een flinke krokodil in het water maakte het helemaal compleet.

Omdat het flink regende in Panama City en de voorspellingen ook slecht waren besloten we om dinsdag al op te stappen. Om 5 uur 's ochtends in de jeep, op weg naar de boot die ons naar Robinson Island (San Blas archipel) zou brengen. De rit was behoorlijk ruig maar het uitzicht geweldig. De ervaring op het eiland zelf was kort samengevat: zon, zee, rum, kokosnoten, verse kreeft en krab op het menu, snorkelen, dolfijnen naast de boot, hangmatten, volledige ontspanning en veel gezelligheid. Wat een goede start!

Na twee nachtjes op het eiland zijn we nu weer terug in Panama City. Morgen gaan we verder naar een lodge midden in de jungle: the Lost & Found. Erg benieuwd wat we daar gaan aantreffen!

Wordt vervolgd...