Na een kort nachtje in Panama City (we moesten toch het uitgaansleven nog even proeven voor vertrek :-)) vertrokken we vol goede moed via Santiago naar David. We reisden in een mooie coach met airco, allemaal prima geregeld. Het bleek nogal goedkoop te zijn, dus dat was ook mooi meegenomen. De vriendelijke jonge bijrijder van de bus, die de hele weg al naar ons aan het lachen en knipogen was, kwam ons kaartje checken. We gaven onze kaartjes, die nog aan elkaar zaten. De jongen bleef, breed lachend, maar vragen waar ons andere kaartje was. Uiteraard maakte hij een grapje met ons, en wij lachten vrolijk mee. Of toch niet? Het was ook wel erg goedkoop...? En Anne's naam stond op beide kaartjes? Oeps?! De jongeman bleef even vriendelijk en verzekerde ons dat het allemaal wel goedkwam. We kwamen ermee weg zonder bij te betalen. Dat was wel een fooitje waard :-).

In David aangekomen vonden we al snel een bus naar Gualaca, in noordelijke richting. Van daaruit zou het nog een klein stukje met de taxi zijn. In Gualaca misten we de taxistop, maar de buschauffeur reed een stukje terug voor ons zodat we niet hoefden te lopen. Nice! We vonden al snel een man die hostel Lost & Found wel kende en ons mee wilde nemen. Wel even wachten dames, geen haast toch? Nee, natuurlijk niet, behalve dat het al een beetje donker begint te worden... Eenmaal onderweg werd het pas echt donker en de mist werd dikker tot nauwelijks een paar meter zicht. We reden (gelukkig) stapvoets. De chauffeur bleek inmiddels ons hostel helemaal niet te kennen en onze referentiepunten waren niet zichtbaar met het slechte weer. We begonnen het ook frisjes te krijgen en tot overmaat van ramp was onze enige zaklamp kwijt... De gedachte dat we, bepakt en bezakt, in het donker nog 15 minuten naar boven moesten klimmen deed ons wel even huiveren. En we hadden de plek uberhaupt nog niet gevonden. Onze medereiziger in de taxi was zo vriendelijk om een telefoontje te plegen en de eigenaar van het hostel kwam naar beneden om ons op te halen. Tenminste, dat dachten we begrepen te hebben... We moesten er niet aan denken om alleen in het donker op hem te wachten, maar gelukkig wachtten de taximeneer en zijn passagier samen met ons tot hij beneden was. Wat een opluchting toen hij er eindelijk was! Verdwaald en gevonden... Na de flinke klim smaakten onze bordjes Panamese kip buitengewoon goed!

Het regende aan een stuk in Valle de la Mina en we besloten de volgende ochtend om het regenwoud in de breedste zin van het woord te gaan ervaren. In regenpak hebben we de hele ochtend gewandeld in de stromende regen. Hoe lekker was die hete douche toen we terugkwamen! Omdat er verder weinig te ondernemen was, besloten we om de volgende ochtend verder te trekken naar het noorden om duiklessen te gaan nemen en hopelijk wat zonniger weer te treffen. Inmiddels zijn we aangekomen in Bocas town en hebben we onze eerste duiken genomen!

Volgende keer meer...